اقتصاد هنر در بخش خصوصی باید ساماندهی شود
این گفت‌و‌گوی خبرگزاری ایسنا با من در تاریخ ۶ بهمن ۹۱ منتشر شده است.
در گفت‌وگو با ایسنا،
امیر عبدالحسینی: اقتصاد هنر در بخش خصوصی باید ساماندهی شود
هنوز چند ماه از مسؤولیت امیر عبدالحسینی در مدیریت هنرهای تجسمی و امور موزه‌های سازمان فرهنگی هنری شهرداری نگذشته، اما طراحی برنامه‌های زیرساختی برای مجموعه‌های تحت پوشش این مدیریت همچون تدوین و تصویب آیین نامه نگارخانه‌ها، ساماندهی و پالایش آثار موزه‌ها، مشارکت در برگزاری رویدادهای هنری، امانت سپاری آثار بین موزه‌ای با سایر موزه‌های کشور، برگزاری نمایشگاه‌های مناسبتی، برنامه‌ریزی اکسپوی هنر شهری و … از جمله مواردی است که در این فرصت چند ماهه زیر نظر او طراحی و در حال اجراست.
به همین بهانه درباره وضعیت هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و مجموعه‌های تحت پوشش آن به گفت وگو با او نشستیم.
شهرداری‌ها فرهنگ و هنر را در شهر رواج می‌دهند
امیر عبدالحسینی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) مطرح کرد: شهرداری‌ها در همه جای دنیا دو رویکرد اصلی را در عرصه فرهنگ و هنر دنبال می‌کنند. یک بخش از این رویکرد به فراهم کردن شرایط و بستری اختصاص دارد تا هنرمندان در آن فضا به فعالیت بپردازند. برای این کار یا گالری‌هایی را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند و یا به حمایت از خلق و نمایش آثار آنها می‌پردازند که این بخش به حوزه حرفه‌ای هنر اختصاص پیدا می‌کند.
او با اشاره به رویکرد دوم شهرداری‌ها که آن را از سایر ارگان‌های تخصصی متمایز می‌کند، خاطرنشان کرد: اساسا شهرداری باید فرهنگ و هنر را در بدنه شهر ترویج کند، یعنی اگر مکانی مثل دانشگاه به تربیت هنرمند حرفه‌ای می‌پردازد، در سوی دیگر آن شهرداری این وظیفه را دارد تا هنرمند حرفه‌ای را در بدنه شهر به بروز و ظهور برساند و به نوعی آشتی فرهنگ شهروندی با مقوله هنر بپردازد که این مساله حتی از رویکرد اول شهرداری‌ها نیز با اهمیت‌تر است. در واقع وظیفه بخش فرهنگ و هنر در شهرداری ترجمه زبان حرفه‌ای و تخصصی هنر برای توده مردم و شهروندان جامعه است.
عبدالحسینی سپس به ارزیابی رویکرد سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران پرداخت و افزود: زمانی که سازمان فرهنگی هنری شهرداری تاسیس شد، مجموعه‌ای حرفه‌ای و تخصصی در بدنه شهرداری با رویکرد فرهنگ و هنر محسوب می‌شد و قرار بود هر دو وظیفه را درشهر انجام دهد. یعنی هم از انجمن‌ها و مجامع حرفه‌ای هنر حمایت کند و هم بستر فعالیت‌های شهروندی در عرصه هنر باشد، که طی سال‌های اخیر گاه با قوت این عملکرد را پی گرفته و دوران خوب و درخشنده‌ای را در کارنامه فعالیت‌هایش ثبت کرده و گاه برعکس با رکود مواجه شده است. البته در همین دوران درخشندگی هم گاه حرکت‌هایی کارشناسی نشده صورت گرفته که بخشی از این سلیقه مدیران بوده و تبعاتی را نیز به بار آورده است.
اوضاع مطلوب نیست
سرپرست موزه هنرهای دینی امام علی(ع) با اشاره به نگاه سلیقه‌ای مدیران توضیح داد: این مساله تنها به سازمان بر نمی‌گردد بلکه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری و سایر نهادهای متولی هنر نیز تا زمانی که سلیقه مدیران ارشد هنری و گروه مشاوران نزدیک به آنها در نظر گرفته می‌شود، اوضاع بر همین منوال است و با کمال تاسف باید اعلام کنیم که اوضاع مطلوب نیست.
او در همین رابطه توضیح داد: این موضوع را در سمت مدیر هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری نمی‌گویم، بلکه به عنوان فردی که طی این سال‌ها با اغلب مراکز هنری کار کرده و سابقه دبیری رویدادهای ملی و بین‌المللی را در کارنامه فعالیت‌هایش دارد مطرح می‌کنم و معتقدم متاسفانه متولیان اصلی فرهنگ و هنر طی روزگار اخیر نتوانسته‌اند به نحو باید و شاید به مقوله فرهنگ و هنر بپردازند.
عبدالحسینی با اشاره به مظلوم بودن فرهنگ و صحبت‌هایی که از این مظلومیت در جامعه مطرح می‌شود، عنوان کرد: این جمله بدین معنا نیست که فرهنگ پول ندارد، ما سابقه فرهنگ و تمدن نداریم، یا هنرمندان صاحب‌نامی در کنارمان نیست و اوضاع فرهنگی‌مان می‌لنگد بلکه به این علت است که متولیان فرهنگی هنری اغلب درست انتخاب نمی‌شوند. مثلا کسی به عنوان متولی فرهنگی انتخاب می‌شود که سابقه و تجربه و حتی سلیقه‌ای در این عرصه ندارد.
دبیر جایزه جهانی بیداری بیان کرد: شاید این نگاه از آن منظر است که در اذهان سیاست‌گذاران و مدیران کلان همواره فرهنگ و هنر در مقام بعدی بعد از اقتصاد، سیاست و… قرار دارد و یا فرهنگ و هنر یک زنگ تفریح برای اوقات فراغت محسوب می‌شود.
عبدالحسینی با تاکید بر این نکته که تا زمانی که این نگاه به فرهنگ اصلاح نشود نمی‌توان به تخصص گرایی در این حوزه تسلط پیدا کرد، گفت: باید شرایطی فراهم کرد تا کارشناسان متبحر در این عرصه فعالیت کنند و درغیر این صورت نمی‌توان انتظار ساماندهی اوضاع را داشت.
برگزاری دوره‌های ضمن خدمت برای مدیران نگارخانه‌ها
او در ادامه با مرور مجموعه فعالیت‌هایش در سازمان گفت: در حال حاضر بیش از ۴۰ نگارخانه تحت پوشش مناطق ۲۲ گانه سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران فعالیت می‌کند که هر کدام مدیران مختلفی دارند. بعضی از آنها هنرمند هستند، بعضی دیگر پژوهش هنر خوانده‌اند و برخی دیگر هم تحصیلات مرتبط ندارند. در بازدیدهای متعدد از این نگارخانه احساس کردم که بعضی از مدیران به درستی انتخاب نشده‌اند و یا کار نگارخانه داری را نسبت به فردی که در بخش خصوصی فعالیت می‌کند به درستی نمی‌شناسند. به همین دلیل با ساماندهی مدیریت منابع انسانی سازمان دوره‌های آموزش ضمن خدمت با حضور حمید سوری در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار شد تا مدیران نگارخانه‌ها با مباحثی در حیطه نقد و بررسی و تحلیل هنرهای تجسمی آشنا شوند. دوره‌های آموزش نگارخانه‌داری و همایش تخصصی اقتصاد هنر و حضور در گردونه خرید و فروش آثار هنری از دیگر برنامه‌هایی است که در این حوزه برنامه ریزی شده است.
تدوین آیین‌نامه برای نگارخانه‌های تحت پوشش سازمان
عبدالحسینی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به نگارش آئین نامه نگارخانه‌های تحت پوشش سازمان گفت: برای این کار با یکی دو نگارخانه فعال خصوصی وارد مذاکره شدیم و از آنها مشورت گرفتیم. همچنین از امکانات مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد هم بهره گرفته‌ایم تا بتوانیم این آئین نامه را تصویب و به همه نگارخانه‌ها ابلاغ کنیم. البته این آئین نامه قبل از ابلاغ توسط چند مجموعه و نگارخانه خصوصی نیز ارزیابی می‌شود تا نقاط قوت و ضعف آن اصلاح شود و در این صورت مدیران سازمانی با همراهی هنرمندان و مدیران دیگر می‌توانند آن را ببینند و به عنوان یک دستور از آن استفاده کنند.
مدیر هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری در همین رابطه توضیح داد :این آئین نامه قرار است به قدری محکم باشد که حتی با تغییر مدیران هم به عنوان یک رویکرد کارشناسانه و بنیادین مد نظر قرار گرفته و مبنای دقیقی برای این امر به شمار آید.
عبدالحسینی اضافه کرد: نگارخانه‌ها به لحاظ مدیریتی زیر نظر مدیران فرهنگی مناطق و فرهنگسراها فعالیت دارند و از این جهت مدیریت هنرهای تجسمی تنها به لحاظ محتوایی وارد ماجرا می‌شود، اما در این آئین نامه قید کرده‌ایم که یک نگارخانه چگونه رتبه‌بندی می‌شود و یا امکانات نگارخانه بر چه مبنایی باشد و یا مدیر نگارخانه چه ویژگی‌هایی داشته باشد.
او در خصوص انتصاب مدیران نگارخانه‌ها نیز گفت: مدیران پیشنهادی، از سوی مدیران مناطق به مدیریت تجسمی معرفی می‌شوند و بعد از تایید صلاحیت، توسط مدیران مناطق منصوب می‌شوند.
عبدالحسینی انتخاب عنوان نمایشگاه‌ها براساس مناطق و برنامه ریزی‌های محتوایی را از دیگر مواردی دانست که در این آئین‌نامه به آن پرداخته شده و گفت: مخاطب و جامعه هدف هر یک از این نگارخانه‌ها در هر نقطه از شهر با دیگری تفاوت دارد و به همین دلیل در این حوزه‌ها وارد شده‌ایم و گفت‌و گو را با نگارخانه‌ها برقرار کرده‌ایم تا عملکرد آنها را زیر نظر داشته باشیم. در بازدید‌هایی هم که در این مدت داشتم متوجه شدم بعضی از نگارخانه‌ها خوب عمل می‌کنند و به لحاظ موضوعی و کیفیت گزینه‌های درستی را در نظر می‌گیرند.
گالری‌ها قرار است به کمک اقتصاد هنر بیایند
عبدالحسینی یکی دیگر از فعالیت‌های اصلی نگارخانه‌ها را در حوزه فروش آثار دانست و افزود: گالری‌ها قرار است به کمک اقتصاد هنر بیایند و از این جهت نگارخانه‌داران باید دوره‌هایی را بگذارنند تا وارد عرصه قیمت‌گذاری و اقتصاد هنر شوند و بدانند که در کدام منطقه چگونه باید عمل کرد و کدام هنرمند را با چه مجموعه‌ای باید در گالری مطرح نمود.
به گفته مدیر هنرهای تجسمی و امور موزه‌های سازمان، این آئین نامه در حال حاضر تصویب شده و براساس آن رتبه بندی، درجه بندی و شرایط احراز پست مدیریت نگارخانه‌ها اعلام خواهد شد.
او همچنین درباره برنامه‌هایش برای تجهیز نگارخانه‌های تحت پوشش این مجموعه گفت: کارشناسان تجسمی بازبینی و اولویت بندی تجهیز نگارخانه‌ها را برعهده دارند و برهمین اساس امتیاز می‌دهند، اما از آنجا که بودجه دست مناطق است باید این موارد را به مناطق اعلام کنند تا تغییرات نگارخانه بر اساس الویت‌های اعلام شده انجام پذیرد. در این رویکرد همچنین استاندارد بودن وضعیت نگارخانه‌ها باید مورد توجه قرار بگیرد.
عبدالحسینی با اشاره به ویژگی‌های این تعامل و مکاتبات توضیح داد: ما می‌توانیم بر اساس گزارش مناطق به سلیقه مدیر نگارخانه و یا مدیر منطقه در حوزه هنرهای تجسمی و امور نمایشگاهی پی ببریم و بدانیم تا چه اندازه با یکدیگر هماهنگ هستند و یا مثلا اگر در برنامه آینده یک رویداد نامناسب وجود دارد بتوانیم آن را اصلاح کنیم.
با موازی کاری به نتیجه نمی‌رسیم
این هنرمند درباره هماهنگی‌های عملکرد برخی از مدیران، توضیح داد: متاسفانه حرکت‌های خودجوش بدون هماهنگی و یا برنامه‌های موازی در عرصه فرهنگ و هنر به کرات شکل می‌گیرد. به طور مثال برای ماه محرم که یک مناسبت محسوب می‌شود مجموعه‌های متعددی همچون حوزه هنری، سازمان زیباسازی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری، وزارت فرهنگ و ارشاد، موزه هنرهای معاصر و بسیاری از نهادها و ادارات و موسسات، نمایشگاه‌های مختلفی برگزار می‌کنند در حالی که اگر همه این حرکت‌ها را در یک برنامه دراز مدت در یک نقطه تجمیع کنیم هم بودجه کمتری صرف این کار می‌شود و هم به نتیجه بهتری می‌رسیم و شاهد اتفاق بزرگتری خواهیم بود، اما این موازی کاری همواره وجود داشته است.
ساماندهی و پالایش گنجینه‌های موزه‌ای
مدیر هنرهای تجسمی سازمان، فعالیت بعدی‌اش را ساماندهی گنجینه موزه‌های تحت پوشش دانست و در همین رابطه گفت: در حال حاضر یک تیم کارشناسی به ساماندهی و پالایش آثار گنجینه موزه هنرهای امام علی(ع) ،باغ موزه هنر ایرانی، موزه عکسخانه شهر و مطب موزه دکتر سندوزی می‌پردازد. زیرا گنجینه‌داری فقط به این معنی نیست که کارها را جمع آوری کنیم بلکه باید این توانایی را داشته باشیم تا به درستی به معرفی، نگهداری و پالایش آثار بپردازیم و حتی قابلیت ورود به عرصه امانت‌سپاری را هم داشته باشیم.
او اضافه کرد: شاید کارهایی در گنجینه‌های ما وجود داشته باشد که از منظر هنری و با اقتصادی ارزشمند باشد اما برای آن مجموعه مناسب و مفید نباشد. لذا باید در مسیر ثبت و ضبط، نگهداری، پالایش و آمارگیری به تفکیک آثار موزه‌ای، گنجینه‌ای، نمایشگاهی و فروشگاهی آثار هم بپردازیم.
عبدالحسینی در ادامه سخنانش درباره وضعیت گنجینه‌های تحت پوشش مدیریت امور موزه‌ها توضیح داد: در سال ۷۹ که به نام حضرت علی(ع) نام‌گذاری شد، تعدادی آثار از هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی خریداری شد و به همان بهانه موزه هنرهای دینی امام علی (ع) شکل گرفت و آثار به عنوان گنجینه موزه به آن مکان منتقل شد.
او ادامه داد: بعد از این، در دوره‌های مختلف از مدیریت‌های سازمان فرهنگی هنری شهرداری شاهد خریداری آثاری بودیم که بعضا سلیقه‌ای بود. مثلا در یک بخش کارهای قدمای خوشنویسی خریداری شد که حتی اصالت برخی از آنها تایید نشده و یا در بخش دیگری از آثار گنجینه می‌توان تابلوهایی را مشاهده کرد که مربوط به کارگاه‌های متعددی است که سازمان طی سال های اخیر در مناسبت‌های مختلف برگزار کرده است و در حال حاضر به گنجینه منتقل شده‌اند، اما در هیچ کدام از این سال‌ها بحث پالایش و تفکیک آثار گنجینه صورت نگرفته است.
عبدالحسینی بیان کرد: آثار متعددی در عرصه‌های نقاشی، هنر خیالی نگاری، خوشنویسی، گرافیک، تصویرسازی، آثار حجمی و… را در مخازن موزه داریم که بعضی با موضوع حضرت امیرالمومنین(ع) خلق شده و برخی دیگر سایر مضامین موضوعی و گاه غیر موضوعی و آزاد را در بر می‌گیرد. بعضی از آثار نیز مربوط به دوره‌ای است که معاونت هنری سازمان موزه‌هایی را برای هنرمندانی نظیر استاد مرحوم ترقی‌جاه، استاد مرحوم حمیدی و استاد حسین خسروجردی داشت و پس از تعطیل شدن آن ها، آثار به به گنجینه موزه امام علی(ع) منتقل شده است. بخش دیگری از کارها نیز اهدایی است و باید در این سرشماری مورد توجه قرار بگیرد.
پالایش گنجینه موزه هنرهای امام علی(ع) در اولویت قرار دارد
او پالایش گنجینه موزه هنرهای دینی امام علی(ع) را جزو اولویت‌های مدیریت هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری دانست و افزود: این پالایش نه تنها در موزه امام علی(ع) بلکه در موزه عکسخانه شهر و سایر مراکز موزه‌ای باید انجام شود تا به دنبال آن بررسی شود که کدام آثار می‌تواند برای چاپ و انتشار در قالب کتاب، امانت سپاری با موزه‌ها، ارائه در نمایشگاه و … استفاده شود.
عبدالحسینی تصریح کرد: در مورد کارهای اهدایی باید اطلاعات افراد اهدا کننده در این آمار ماندگار شود و همچنین رقم و ارزش معنوی و موضوعی آثار مشخص گردد. البته در حال حاضر نیز کارمان را متوقف نکرده‌ایم و طی این مدت چند مورد امانت سپاری از جمله با موزه هنرهای معاصر اهواز برای نمایشگاه «غدیر» و یا امانت سپاری با موزه هنرهای معاصر تهران در نمایشگاه «حدیث بیقراری» به مناسبت محرم و نمایشگاه یادواره بصیرت و … داشته‌ایم..
رقمی برای خرید آثار جدید پیش‌بینی نشده است
او همچنین درباره برنامه هنرهای تجسمی برای خرید آثار جدید و اختصاص بودجه‌ای برای این کار گفت: طی چند سال اخیر خرید قابل توجهی از سوی سازمان فرهنگی هنری شهرداری صورت نگرفته است و در بودجه سال ۹۰ هم فاکتوری برای خرید نداریم و رقمی برای آن پیش‌بینی نشده است. لذا از آنجا که با مشکل مالی مواجه هستیم هدف اصلی فعالیت‌ها را علاوه بر امور جاری مصوب و رویدادهای مشارکتی، بر ساماندهی، سیاست گذاری نوین و ساختارمندی گذاشته‌ایم.
عبدالحسینی در همین رابطه درباره برنامه‌های موزه امام علی(ع) و بخش نمایشگاهی آن نیز توضیح داد: معمولا بعضی از موزه‌ها تاریخ محور هستند و آثار ثابتی دارند که نمی‌توان آن را تغییر داد و برخی موزه‌های دیگر آثاری دارند که به صورت فصلی و یا موضوعی و گاه به صورت ادواری به نمایش می‌گذارند و یا در رویدادهای مرتبط نمایشگاه برگزار می‌کنند، اما معضل اصلی جامعه تجسمی در کمبود فضای نمایشگاهی است.
معضل اصلی جامعه تجسمی در کمبود فضای نمایشگاهی است
او با تشریح این وضعیت توضیح داد: معمولا برای رویدادهای بزرگ تجسمی یا باید به موسسه فرهنگی هنری صبا مراجعه کرد که در حال حاضر یکی از فضاهای نمایشگاهی هنرهای تجسمی به شمار می‌رود و یا باید به خانه هنرمندان ایران، موزه هنرهای معاصر تهران، موزه امام علی (ع) و در ابعاد کوچکتر به فرهنگسرای نیاوران و موزه فلسطین رفت. غیر از اینها نیز هیچ فضای نمایشگاهی دیگری در سطح شهر وجود ندارد. البته چند نگارخانه خصوصی که شرایط مناسبی دارند هم وجود دارد که آنها هم فضای بزرگی را ندارند. پس ناخودآگاه موزه‌ها به طور طبیعی به عنوان فضاهای نمایشگاهی در رویدادهای بزرگ به شمار می‌رود. چون چاره دیگری نداریم و موزه هنرهای امام علی(ع) نیز از این وضعیت مستثنا نخواهد بود.
عبدالحسینی در تکمیل این توضیحات درباره برنامه‌های موزه هنرهای دینی امام علی(ع) در آینده گفت: قطعا یک بخش از فعالیت‌های این مجموعه به حوزه نمایشگاهی ارتباط دارد و در بخش دیگر نیز آثار گنجینه را بر مبنای مناسبت‌های خاص به نمایش می‌گذاریم و به صورت فصلی گنجینه گردانی می‌کنیم. همزمان هم می‌توانیم نمایشگاه‌هایی را میزبانی کنیم و اگر خودمان هم بودجه مشخص و مصوبی داشته باشیم به صورت مستقل یک رویداد را نمایشگاه‌گردانی خواهیم کرد.
او در ادامه به فعالیت‌های مجموعه «عکسخانه شهر» پرداخت و در همین رابطه گفت: رویکرد موزه‌ای این مجموعه قوی‌تر است، زیرا ابزار و ادوات عکاسی و دوربین‌های قدیمی و دستگاه‌های چاپ بخشی از گنجینه این مجموعه به حساب می‌آیند که به صورت دائم نمایش داده می‌شود و در کنار این فعالیت‌های موزه‌ای یک گالری کوچک نیز در این مجموعه وجود دارد که به صورت دوره‌ای نمایشگاه‌های تاریخی برگزار می‌کند.
عبدالحسینی درباره باغ موزه هنر ایرانی و وضعیت فعلی آن نیز توضیح داد: چند ماهی است که این مجموعه گرفتار یک عملیات عمرانی خیلی خوب است و شهرداری منطقه یک بیشترهزینه‌های این مرمت و تجهیز و بازسازی را تامین می‌کند تا بعد از بازسازی شاهد اتفاقات متفاوتی در آن باشیم. انجمن مفاخر معماری ایران نیز پیش از این جلساتی در باغ موزه داشته و مواردی طرح موضوع شده که امیدواریم با همکاری آنها موزه هنر و معماری را در آینده‌ای نزدیک راه‌اندازی کنیم و در کنار آن فعالیت‌های نمایشگاهی و پژوهشی نیز داشته باشیم.
او درباره راه اندازی دوباره گالری‌های باغ موزه هنر ایرانی توضیح داد: فضای باغ موزه ایرانی چندان مناسب گالری نیست زیرا عمارت‌هایش به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مناسب راه‌اندازی گالری نیست و از سوی دیگر گالری‌های خوبی در آن منطقه از شهر فعالیت دارند که فکر می‌کنم اگر ما در آن مجموعه به صورت تخصصی وارد حوزه گالری داری نشویم بهتر است. از این جهت ترجیح می‌دهیم رویکرد موزه‌ای این مجموعه را تقویت کنیم و در کنار آن آموزش‌های دوره‌ای و فضای کارگاهی نیز خواهیم داشت. ضمن آن که به خاطر داشته باشیم باغ موزه، نمود کامل یک باغ ایرانی در تهران است.
عدم تامین بودجه و یا نگاه مدیران هر دوره برنامه‌هایی را تغییر می دهد
عبدالحسینی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره‌ی برنامه‌هایی که پیش از این در بخش تجسمی سازمان انجام می‌شد و بعد از چند دوره دیگر خبری از آنها نیست گفت: از آنجا که از جامعه تجسمی به این حوزه آمده‌ام پس از اتفاقات و رویدادهایی که در این مجموعه انجام شده بود باخبر بودم. دوسالانه ادیان توحیدی، سمپوزیوم مجسمه سازی و دوسالانه طراحی معاصر از آن جمله رویدادهایی است که مدیریت تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در یک دوره آنها را فعال کرد و به دلایلی هر یک از این رویدادها در دوره‌های بعدی متوقف شدند و دلیل آن یا عدم تامین بودجه بود و یا تغییر مدیری که اعتقادی به برگزاری چنین برنامه‌هایی نداشت.
او در همین رابطه به سمپوزیم مجسمه‌سازی اشاره کرد و توضیح داد: فکر می‌کنم این اتفاق در دوره خودش جریان خوبی بود و بعدا هم سازمان زیباسازی شهر تهران این رویداد را از آن خود کرد. حال اینکه در چه دوره‌ای و بر چه مبنایی چنین اتفاقی افتاده است را نمی‌دانم و دیگر شایسته هم نیست که بر مالکیت و یا اجرای آن طرح موضوع شود. دوسالانه طراحی نیز رویداد دیگری بود که چند دوره توسط سازمان برگزار شد اما هم خودم و هم مدیران بالا دستی بر این اعتقاد هستیم که از آنجا که شهرداری در حوزه هنر شهری فعالیت می‌کند و مقوله طراحی یک کار پایه تخصصی است بهتر است این دوسالانه را با یک دوسالانه عمومی‌تر و مرتبط با جامعه شهروندی و نه تا این اندازه تخصصی جابه جا کنیم.
عبدالحسینی یادآور شد: مگر ما چند هنرمند داریم که در حوزه هنر شهری با گرایش طراحی کار کنند و یا اساسا چقدر این دغدغه وجود دارد؟ لذا ترجیح بر این شد برگزاری دوسالانه طراحی را نهادهای تخصصی دیگری همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا موزه هنرهای معاصر تهران به عهده بگیرند و ما رویدادهای دیگری را جایگزین کنیم که هم دغدغه هنر شهری داشته باشد و هم مخاطبان عمومی‌تری را جذب کند.
تلاش داریم دوسالانه ادیان توحیدی را ادامه دهیم
عبدالحسینی درباره‌ی سرانجام دوسالانه ادیان توحیدی نیز توضیح داد: فکر می‌کنم این دوسالانه رویداد خوبی بود که متاسفانه با توقف و رکود مواجه شد اما تلاش داریم تا این دوسالانه را در بخش پوستر و تصویر سازی و عکس ادامه دهیم و آن را جزو برنامه‌های جاری و ادواری سازمان تعریف کنیم. در کنار این دوسالانه یک جشنواره تجسمی «شهر» نیز به صورت اختصاصی از سوی سازمان برگزار می‌شود که جزو برنامه‌های مصوب و دنباله داری است که مقوله هنر را با رویکرد شهری دنبال می‌کند که برگزاری آن هم به وقت مناسبتری موکول شد.
او در همین رابطه توضیح داد: دربرگزاری جشنواره تجسمی شهر باید پراکندگی هنرمندان و رشته‌های مرتبط را مورد توجه قرار دهیم و ببینیم که بهتر است در هر دوره چه رشته‌هایی را به صورت ثابت و چه رشته‌هایی را به صورت متغیر داشته باشیم.
جشنواره‌ها دیگر جواب نمی‌دهند
عبدالحسینی در عین حال به این نکته اشاره کرد که جشنواره‌ها نیز در حال حاضر جواب نمی‌دهند و گفت: زمانی سه تا چهار نهاد تخصصی یک جشنواره تخصصی برپا می‌کردند، اما در حال حاضر همه ارگان‌ها و وزارتخانه‌ها ، نهادها ، جشنواره‌های مناسبتی و موضوعی دارند و بسیاری از آنها نیز مطالبی نسبت به این امر نمی‌دانند. آیا واقعا آسیب شناسی درباره موفقیت و یا جایگاه این جشنواره‌ها صورت گرفته است یا نه؟ و یا جشنواره‌هایی که با اهداف مشخص و شعار تعیین شده چند دوره را پشت سر گذاشته به واقع به همان اندازه موفق بوده‌اند؟ پس چرا آثار خلق شده و برگزیدگان آنها را الان نمی‌بینیم و یا کتاب‌های این جشنواره در دوره‌های مختلف منتشر نشده است؟ تآثیرات فرهنگی و هنری آن ها کجاست؟ آگر به دوسالانه‌ها و جشنواره‌های تجسمی چند سال اخیر نگاهی بیندازیم بیشتر آنها را در حد و اندازه یک نمایش و یا گزارش کار میبینیم.
دستمان را جلو برده‌ایم و امیدوارم مدیران زیباسازی آن را بفشارند
عبدالحسینی در بخش دیگری از این گفت وگو درباره همکاری‌های مدیریت‌های تخصصی سازمان فرهنگی هنری شهر تهران و بخش فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی گفت: بی‌شک من از همکاری از این مجموعه استقبال می‌کنم و در یکی دو مورد مذاکره و مکاتبه داشته‌ام و علاقه‌مند هستم اگر آنها برای فعالیتی هزینه می‌کنند ما هم کار ساماندهی، کارشناسی و سیاست‌گذاری را انجام دهیم تا یک رویداد شهری را در بهترین شکل مورد بهره‌برداری قرار دهیم و شاهد رویداد با کیفیت‌تری باشیم. البته پیش از این چند تجربه مشترک انجام دادیم که چون به تداوم نرسید همان جا متوقف شد. لذا قبل از اینکه متولیان این مجموعه اعلام آمادگی کنند ما دستمان را برای این همکاری دراز کرده‌ایم و امیدواریم آنها دست ما را به گرمی بگیرند.
او درباره ضرورت‌های ایجاد این همکاری گفت: در بدنه شهرداری چند مجموعه در عرصه فرهنگ و هنر فعالیت دارند و در بعضی موارد هم به صورت جزیره‌های مستقل عمل می‌کنند. اگر هر کدام از مجموعه‌ها وارد رویکرد تخصصی خود شوند نتیجه مطلوب‌تری حاصل خواهد شد. چندی پیش شنیدم که دوسالانه نقاشی دیواری برگزار شد اما به واقع بازخورد مثبتی از آن ندیدم و نشنیدم و احساس می‌کنم که اگر همان بودجه را به شکل شایسته تر و با رویکرد حرفه‌ای دیگری هزینه می‌کردند قطعا بازخورد بهتری پیدا می‌کرد.
بخش دیگری از صحبت‌های عبدالحسینی درباره برنامه‌ریزی‌های مدیریت هنرهای تجسمی سازمان برای برپایی اکسپوهای تخصصی بود.
اکسپو و اقتصاد هنر همواره از دغدغه‌های اصلی من است
مدیر هنرهای تجسمی سازمان فرهنگی هنری شهرداری در همین رابطه توضیح داد: مقوله اکسپو و اقتصاد هنر همواره از دغدغه‌های اصلی من است و از وقتی که دبیری آرت اکسپوی تهران در سال‌های ۸۷ و ۸۸ را پذیرفتم و بعد از آن نیز رویدادهای دیگری را هدایت کردم ، متوجه شدم که اصل و اساس تصمیم گیری فرهنگی در جامعه ما بر مبنای اقتصاد هنر است و اگر گردونه خرید و فروش آثار هنری درست تعریف شود و فضای مناسبی را برای آن طراحی کنیم می‌توانیم یک حرکت کاملا مناسب را شکل دهیم که هم هنرمند ، هم گالری‌دار و هم مخاطب و خریدار سود ببرد.
او متذکر شد: معمولا در خیلی از نمایشگاه‌ها، کارهای تکراری هنرمندان را شاهد هستیم اما اگر فضایی فراهم شود تا این آثار وارد گردونه خرید و فروش شوند قطعا از بخش نمایشگاهی خارج می‌شوند و هنرمند مجبور است آثار جدیدی را جایگزین کند و به همین شکل امرار معاش هنرمند نیز درست می‌شود و می‌تواند کارهایش را بفروشد و به خلق آثار جدید و تجربیات جدیدتر گرایش پیدا می‌کند.
اقتصاد هنر باید در بخش خصوصی ساماندهی شود
عبدالحسینی خاطر نشان کرد: سازمان فرهنگی هنری شهرداری به عنوان متولی فرهنگ وهنر شهروندی قرار است با تعریفی متفاوت وارد مقوله اکسپو شود. البته اقتصاد هنر باید در بخش خصوصی ساماندهی شود و به زعم بنده بخش دولتی تنها می‌تواند نظارت و حمایت را با حضور گالری‌داران داشته باشد و گالری‌داران هم به عنوان مدیران بازرگانی یا اقتصادی و هنری می‌توانند وارد میدان شوند. لذا در سازمان فرهنگی هنری شهرداری که حدود ۴۵ گالری را تحت پوشش خود قرار داده، قرار است این فعالیت را ساماندهی کنیم و اکسپوهای مختلفی را شاهد باشیم که با رویکرد هنر شهری هدایت می شوند و مردم مخاطبان اصلی ما در این حوزه هستند و شهرداری‌های مناطق هم به عنوان حامیان ما حضور پیدا می‌کنند.
او درباره زمان برگزاری این اکسپو نیز گفت: بی شک بهترین زمان برگزاری نمایشگاه‌ها و حراج‌های هنری در نیم سال دوم و فصل پاییز است که در حال حاضر این فرصت را از دست داده‌ایم و فصل زمستان زمان مناسبی نیست و رویدادها تحت تاثیر جشنواره‌های فجر و حال و هوای آخر سال قرار می‌گیرد. پس بهترین زمان موجود برای ما فصل بهار است که امیدوارم در سال آینده محقق شود.
برخی از آثار استاد پرویز تناولی در گنجینه موزه هنرهای دینی امام علی(ع) نگهداری می‌شود
عبدالحسینی در بخش پایانی صحبت‌های خود درباره وضعیت مجموعه آثار پرویز تناولی که چند سالی است صحبت‌های مختلفی درباره آن مطرح می‌شود گفت: در یک دوره، آثار ایشان از سوی سازمان خریداری شد اما این که با چه رویکردی این خرید انجام شده بود را نمی‌دانم و علاقه دارم که مطلع شوم. ظاهرا قرار بر این بوده تا آثار ایشان به همراه منزلشان خریداری شود تا موزه تناولی شکل بگیرد.
به گفته عبدالحسینی، در حال حاضر مجموعه‌ای از آثار پرویز تناولی در گنجینه موزه هنرهای دینی امام علی(ع) نگهداری می‌شود و بخشی از آن به عنوان کارهای ثابت موزه، بخشی از معماری این مجموعه شده است، این آثار در حال حاضر به عنوان اموال سرمایه‌ای موزه نگهداری می‌شود که در حوزه آثار موزه‌ای و گنجینه‌ای دارای ارزش مادی و معنوی و هنری هستند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.